Midden februari trokken we vier dagen richting de Jura, om een bezoekje te brengen aan Franse vrienden. En zoals altijd tonen de locals je de mooiste plekjes! 

We vertrokken voor dag en dauw en kozen ervoor om de binnenbanen te nemen en dus de kosten van de Franse ‘péage’ te omzeilen. We stopten vlak over de grens in Longwy voor een ontbijtje en in het zoutstadje Salins-les-Bains voor een korte wandeling.

Het duurde lang eer we de eerste sneeuw opmerkten, maar eens aangekomen in Bois d’Amont was de omgeving prachtig wit. Het dorpje ligt op 1042 meter hoogte op slechts 400 meter van de Zwitserse grens.

‘s Avonds gingen we dineren in Les Rousses, het gezellige stadje op 10 kilometer van Bois d’Amont waar je enkele goeie restaurants en kleine hotelletjes vindt. Vrijdag was het tijd om te skiën! We kozen voor de uitgebreide skipas ‘Franco-Suisse‘ zodat we ook over de berg in Zwitserland naar de ‘vue panoramique’ konden gaan kijken. Echt indrukwekkend! We zagen de Mont Blanc en een zee van wolken (mer de nuages) waar je bij betere weersomstandigheden zelfs Genève en zijn fontein kan zien liggen!

Op zaterdag namen de vrienden ons mee naar het gezellige kleine skigebied van Noirmont, het dichtste bij Bois d’Amont. Het skigebied is niet immens groot, maar zo MOOI! Skiën tussen besneeuwde sparren, op heel kwalitatieve sneeuw en met nauwelijk een levende ziel om je heen, ik werd er heel rustig en ontspannen van.

Maar het toppunt van het weekend moest dan nog komen: al enkele weken voordien hadden F. en M. een tafeltje voor vier gereserveerd in het restaurant Chalet Gaillard, waar men kookt op hout en licht maakt met een generator: back to basics dus. Maar de grootste uitdaging: Chalet Guillard ligt in het bos op de berg en is enkel te bereiken met raquettes of… op langlaufski’s. Anderhalf uur waren we onderweg, langlaufend in het donker, een beetje onbeholpen ook. Compleet bezweet maar o zo blij bereikten we na 1,5 uur (45 minuten later dan onze reservatie) de chalet. De kaasfondue met rösti en lokale saucissen, gekruid door de reusachtige pepermolen, smaakten zooo goed!

De berg afdalen met langlaufski’s is niet simpel, maar intussen ging het goed. Licht hadden we niet nodig. De volle maan die in het donker reflecteerde op de sneeuw maakte de sfeer echt magisch. Dit was een avond om nooit te vergeten, waarbij ik mijn fysieke grenzen heb verlegd en ik versteld stond van mijn uithoudingsvermogen! We did it!

Op zondag gingen we kijken naar de start van de Transjurassienne, een langlaufwedstrijd van wereldniveau, waaraan 5000 sporters deelnamen in het piepkleine dorp van Bois d’Amont. Na een heerlijk ontbijt met Franse croissants namen we afscheid van onze vrienden, waarna we via de Zwitserse kant van de grens naar huis reden.

Weetje: dat dure vignette in Zwitserland moet je blijkbaar enkel betalen als je op de autosnelweg rijdt, op de mooie binnenwegen helemaal niet 🙂

Liefs,

SVRine

X X X

Song of the trip

Enkele dagen voor ons vertrek naar Bois d’Amont hoorde ik voor het eerst de verslavende song ‘Tuesday’ van Burak Yeter op MNM. Het was naar het schijnt al een grote hit in Frankrijk en zou snel ook België veroveren. We waren nog maar de grens met Frankrijk over en daar was het al op de radio, en dan nog vele vele keren!