(c) Thomas De Boes
In deze post kondigde ik onlangs ons grote nieuws aan, nog ongeveer 2,5 maanden te gaan en dan verwachten wij ons eerste kindje!
Bwah nee
Het stond echter niet in de sterren geschreven dat wij ouders zouden worden.
Die grote kinderwens heb ik immers lange tijd helemaal niet gevoeld. Babysitten heb ik nooit in mijn leven gedaan, ik heb geen idee hoe je een pamper ververst, en in potjestraining van bevriende baby’s was ik tot voor kort allesbehalve geïnteresseerd. Wij zijn ook geen koppel dat de vraag ‘Wanneer beginnen jullie aan kindjes?’ vaak moest beantwoorden, zoals dat blijkbaar op meerdere Vlaamse familiefeesten wel het geval is. We straalden dat precies niet uit. V. en ik leidden ons leven met werk, vrienden, uitstapjes en leuke reizen, en meer moest dat niet zijn.
(c) Thomas De Boes
Natuurlijk dachten we er wel over na. V. kan keigoed omgaan met kinderen, veel beter dan ik, en tegelijk werden we er ook niet jonger op. Maar wat voor grote impact heeft een kind op je leven! Zouden we dat wel (aan)kunnen? Past zo’n klein hulpeloos wezentje wel in ons dagelijks bestaan?
Hell yeah!
En dan plots, veranderde er iets. Ineens kwam er een klik in mijn hersenen en mijn hoofd zei: ‘Ja, ik wil een kind.’ En dan moest het snel gaan. Waar dat gevoel dan plots vandaan kwam? Het lijkt me gewone biologie. Hoe geavanceerd we ons ook voelen, in the end zijn we nog steeds aapjes die geprogrammeerd zijn om ons vroeg of laat voort te planten. (Alle begrip voor wie dat niet doet hé!) We hebben alles uit ons ‘jonge’ leven gehaald en zijn er klaar voor om een stap verder te gaan.
Ik besef dat het niet makkelijk zal worden, dat ik doodvermoeid zal zijn en we ons misschien de vraag gaan stellen ‘waar zijn we in godsnaam aan begonnen?’. Maar in the end zal het het allemaal dubbel en dik waard zijn en we kijken er naar uit om ons klein Garnaaltje in onze armen te mogen sluiten!
Liefs,
SVRine
x x x
PS: De term ‘twijfelmoeder’ hoorde ik voor het eerst op deze website.
Mooi en eerlijk geschreven. Helemaal ons verhaal alhoewel wij toch altijd maar die vraag kregen wanneer we er dan eindelijk aan zouden beginnen.
Hopelijk heb je een vlotte zwangerschap en indien ja: geniet er met volle teugen van. En zeker van die eerste weken. Laat corona een deugd zijn in dit geval!
Dankjewel Kelly! Ik kan niet klagen over de zwangerschap, als ik al eens pijn heb of ongerust ben, blijkt alles toch in orde te zijn 🙂 Ik vind het inderdaad een goede zaak dat er geen bezoek mag komen in het ziekenhuis, dat is veeel beter om op een rustige manier met je baby en de voeding bezig te zijn, toch?