Mijn woon-werkverkeer is niet meer zo aangenaam als het ooit was. Gisteren reed ik samen met duizenden andere chauffeurs naar mijn werk, met het verschil dat ik op de terugweg 3 keer zo lang over mijn traject deed dan gewoonlijk. Ik vond het altijd zo fantastisch dat ik de binnenwegen goed ken en dus meestal weinig last heb van de verkeershinder op de grote wegen. Een rit die 1,5 keer langer duurt dan gewoonlijk vind ik dan ook normaal met al die wegenwerken (niet op mijn route) en files. Als het echter 3 keer zolang duurt, word ik bijna woest. Moet je weten dat mijn hele traject zich op de linkeroever van de Schelde afspeelt, en ik dus eigenlijk niets met de Antwerpse Ring te maken heb.
Grensoverschrijdend gedrag
Maar wat me het meeste stoort, is het gedrag van de chauffeurs, dat ik over de maanden heen heb zien veranderen. Op een traject van slechts 22 kilometer heb ik gisteren 3 incidenten gezien die me kwaad, en zelfs een beetje bang maken. Een buitenlands busje dat de auto die hem geen voorrang gaf op één meter afstand gaat achtervolgen, aan een duizelingwekkende snelheid. Een andere die me van rechts de pas afsnijdt om toch nog het kruispunt over te steken, door het rode licht dan nog! Maar het toppunt kwam toen ik als tweede auto aan het wachten was om de drukke baan naar links over te steken. Er zoefde ons langs rechts een wagen(tje) voorbij, dat de straat indook. Ik viel bijna om van verbazing, vooral omdat het zo’n kleintje was, een Aixam, dat maar 45 km per uur mag rijden en meestal bestuurd wordt door bejaarde oma’s. Blijkbaar heet dat ding zelfs ‘brommobiel‘ in plaats van ‘auto’. In dit geval was de bestuurder een stoere bink, die ook het gebruik van richtingaanwijzers niet kent. Conclusie: Je moet ogen op je rug hebben om je woon-werkverkeer zonder kleerscheuren te overleven. Hoe is het toch zo ver kunnen komen?
De Antwerpse ramp
Eigenlijk moeten we het niet ver zoeken. Het verkeer rond Antwerpen is een platte ramp. De lokalen uit het Waasland en alle chauffeurs die uit het westen komen zijn mede-slachtoffer, zelfs als ze niet in Antwerpen moeten zijn. De file reikt nu eenmaal heel ver. We verliezen uren tijd in de file, mensen worden gestresseerd, gaan zich ergeren, en verliezen bijna hun verstand. Ergernis leidt tot frustratie, frustratie leidt tot agressie.
Had deze situatie niet vermeden kunnen worden? De Leien én de Noorderlaan tegelijk open leggen, moest dat nu echt? De rijstroken verminderen aan de Waaslandtunnel en de file dus alleen maar langer maken, waarom? Hoe hard is hierover nagedacht? Meneer De Wever, Vlaamse regering en Federale regering, het is een chaos, en het lijkt jullie maar weinig te deren. Als we zo verder gaan in het ‘hart van Europa’, zullen er binnenkort slachtoffers vallen.
Neem de Waterbus
Vermits we van de politiek niet veel moeten verwachten, hoop ik dat de chauffeurs zélf hun verstand gebruiken en zich minder agressief gaan gedragen. Als je niet het geduld hebt om te wachten in de file, zoek dan een andere oplossing: neem de Waterbus of ga met de fiets, dat is ontspannend en ook nog eens goed voor de lijn, win win!
Liefs,
SVRine
X X X
Veel gefrustereerde automobilsten op de baan, een waarheid al s een koe. Ik word soms emo als het risten op een vlotte manier gebeurt, toch nog correcte bestuurders op de baan 🙂
Klopt! Er zijn er gelukkig ook nog goeie! 🙂
Volgens mij is er maar één oplossing die méér dan waarschijnlijk niet door iedereen gesmaakt zal worden.Laat ons gewoon back to basics gaan en teruggaan naar de tijd van de gezinnen met alléénverdieners waar mama nog tijd had om ‘s morgens de boterhammetjes klaar te maken.Niet alleen het fileprobleem wordt hiermee opgelost maar door het verleggen van de focus op materialsme naar levenskwaliteit kan ik misschien terug een praatje maken met mijn buurman.Ongetwijfeld zullen de puppet masters op deze aardbol hier een stokje willen voorsteken 🙂
Hey Philippe, dat is alweer een stapje verder natuurlijk 🙂
Je kan alvast starten met te ‘genieten’ van je Liefkenshoektunnel 😉
Ik ben weer geland…
thnx.:)
Haha! 🙂