De Katten van Kruisem dook enkele keren op als antwoord op mijn vraag wat jullie favoriete jeugdboek was. En tadaa, het is ook mijn favoriete jeugdboek aller tijden! 🙂
Marc De Bel, my hero
Ik was een héél grote Marc De Bel-fan in mijn jeugdjaren. (zijn handtekening van hieronder was ik al helemaal vergeten, hoe leuk!) De ‘Katten van Kruisem’ stak er dan nog bovenuit, samen met ‘Meester Pluim en het praatpoeder‘. Bij sommige boeken vond ik de opbouw van de verhalen gelijkaardig. De leuke jongen woont in Kruisem, heeft een clubje vrienden waarmee hij op gezette tijdstippen samenkomt op een al dan niet verborgen plek, en in dat clubje zit één mooi meisje dat zijn hart sneller doet slaan. Heerlijk vond ik dat als 11-jarige. En nu eigenlijk nog altijd.
Wist je dat
- …de dorpsnaam Kruisem afgeleid is van ‘Kruishoutem’ in Oost-Vlaanderen, waar Marc De Bel ook echt woont?
- …de gemeenten Zingem en Kruishouten binnenkort gaan fuseren, en het dan Kruisem zal heten? ‘t Is echt waar!
De Katten van Kruisem
Joppe uit De Katten van Kruisem wordt verliefd op Lana, en samen gaan ze op onderzoek uit om te achterhalen wie de mishandelaar is van de katten in Kruisem. Tussen zijn voetbalmatchen en BBQ’s door, zoeken ze de rust op in een oude bus die Joppe helemaal naar zin heeft ingericht. Kan je het je voorstellen, op die leeftijd? Ik voelde toen ik 11 was een mix van jaloezie en bewondering voor de leuke levens van de personages. Ze leken quasi zorgeloos, fietsten overal heen met hun leuke bende, en school was niet echt van belang. Het was toevallig altijd juli of augustus in Kruisem. Het deed me vaak wegdromen: zou ik ook niet zo’n bus kunnen hebben? Hoe ik zou ik het dan inrichten? Kan ik dat wel, zo’n bus onderhouden? Uiteraard niet, duuh.
Illustraties
De magie van Marc De Bel werd nog groter door de mooie tekeningen van Jan Bosschaert. Ik ben er zeker van dat die fleurige voorflap het succes van De Katten van Kruisem nog versterkt heeft. Door het raam van de bus/gat in de kaft, zie je Joppe en Lana bijna kussen. Als je de flap opendoet, kijk je binnen in het interieur van de bus. Prachtig gewoon!
Dan wil ik nog graag afsluiten met een grappige spraakverwarring die ik me na al die jaren (20?) nog herinner uit Meester Pluim en het praatpoeder.
“Mag ik een kussen?” vroeg Alf – En Nena antwoordde: ‘Zoiets vraag je niet, mallerd, zoiets doe je gewoon!’
Liefs,
SVRine
x x x
P.S. De winnaar van de giveaway is Jan Kerremans! Morgen krijgt Jan het boek persoonlijk in handen! Proficiat!