Het Italiaanse Cinque Terre is een naam als een klok in toeristenland. In tegenstelling tot wat ik dacht, is Cinque Terre niet één stadje, maar wel vijf dorpjes aan de Ligurische kust die samen UNESCO werelderfgoed zijn. In mijn hoofd stond het al lang op mijn bucketlist, maar echte plannen om er naartoe te gaan hadden we nooit. Tot Corona rood dus roet rondstrooide in Frankrijk, en we onze roadtrip heroriënteerden naar groene zone Italië 🙂 We logeerden 5 nachten in Moneglia, een pareltje aan de Italiaanse Rivièra. Bleek Cinque Terre daar toch wel vlakbij te liggen zeker, wat een leuk toeval! 🙂
Tjoeke tjoeke tuut!
Langs de Ligurische kust loopt een spoorlijn die superhandig is om naar Cinque Terre te gaan. Op 25 minuten stonden we met de trein vanuit Moneglia in Monterosso al Mare. Met de auto gaan wordt sterk afgeraden omdat er niet veel parkeerplaatsen zijn. Het duurt ook gewoon langer om je met de auto te verplaatsen, maar in het laagseizoen lijkt het me nog wel mogelijk, als je het anders echt niet ziet zitten. Met de boot is ook een leuke optie om de stadjes vanuit een andere hoek te zien, maar die voeren niet uit toen wij er waren.
Moet je een ticket kopen? Hoe werkt dat juist?
Eerlijk gezegd is me dat ook nu nog steeds niet duidelijk 🙂 Ik wist al langer dat men het aantal toeristen in Cinque Terre wil verlagen, en daarom moet je normaal gezien betalen om op de paden te wandelen. Elk van de 5 stadjes heeft een Cinque Terre kantoor. Daar gingen we dus heen bij aankomst in Monterosso al Mare. Groot was onze verbazing toen de dame van dienst meldde dat de laatste twee delen (van Corniglia naar Manarola en dan naar Riomaggiore) nooit begaanbaar zijn. Blijkt dus dat de kapotte delen van de Via dell’Amore die Leen in 2013 al in haar blogpost vermeldde, gewoon nooit hersteld werden. Toen wij arriveerden, waren de geologen ook nog deel 1 en 2 van de route aan het nakijken, na de ‘storm’ van de dag voordien. Pas om 13u zouden ze de route vrijgeven. Effe paniek, want konden we nu onze wandeling niet doen?! Maar na wat doorvragen, bleek dat er ook nog een andere wandelroute was. Ze duurde wel 3.5 uur, kuch. Met Google maps en Maps.me in de hand, gingen we op weg! En we moesten geen euro betalen…
Monterosso – Vernazza
In Monterosso (geen must see, wel een strand) zetten we koers naar het klooster ‘Santuario Nostra Signora di Soviore’. Een steile klim als begin van de laaange wandeling naar Vernazza. Die dag was het niet zo mooi weer, waardoor het niet zo warm was, en dat was alleen maar een voordeel! Het klooster is roze en was een welgekomen stop om water bij te tanken en een superlekkere Apfelstrüdel te eten 🙂
Die gaf nieuwe energie om verder te gaan! Na nog een klein ‘convento’ en velden vol wijnranken zagen we beneden Vernazza opdoemen. Een zalig gevoel na een zware inspanning.
Vernazza wordt gezien als het mooiste stadje van de vijf, wat voor veel toeristen zorgde. Na een kijkje op de toren, gingen we gemondmaskerd dus maar snel verder naar het station.
Corniglia – Manarola
Er zijn elk uur drie treinen tussen de stadjes. Met de trein gingen we van Vernazza naar Corniglia, het enige stadje dat niet direct aan zee ligt. We namen de ‘Lardarina’ trap naar boven en genoten van een heerlijke lunch bij A cantina de Mananan, in de smalle straatjes van de stad. Love at first sight!
We daalden de trap terug af en namen de trein naar Manarola. Mooi stadje (check de bovenste foto!), en we zagen een een kleine glimp (in de richting van Corniglia) van wat ooit de Via dell’ Amore was.
Manarola – Riomaggiore
Ons energielevel was weer terug, en een blik op de kaartenapps liet zien dat we als sluitstuk naar Riomaggiore konden wandelen. Dit (niet simpele) wandelpad bleek de Via Beccari (gemakkelijk te onthouden door Sandra!) te heten, en was héél leuk om te doen.
Doodmoe maar zooo voldaan van al deze schoonheid, namen we de trein terug en stonden we op 40 minuten terug in Moneglia. Het wandelen is niet simpel, zorg dus zeker voor goeie stapschoenen. Ik gebruikte ook mijn nordic walking sticks, voor een extra push die ik goed kon gebruiken.
Dus, ben je aan de Ligurische kust, moet je zeker Cinque Terre gaan zien! En met de trein, is het dichterbij dan het misschien op de kaart lijkt.
Liefs,
SVRine,
x x x
Lees ook: Toen er geen tickets meer waren voor het bekendste Nationaal Park van Colombia, en wat we toen deden