Het ‘najaar’ ligt intussen achter ons, maar het is nog steeds donker en koud, dus een gerelateerde blogpost kan nog steeds hé. Het laatste thema van de Blogboost Najaarschallenge ging over bloggen en bloggers, en ik besloot Chez Julie’s zelf uitgevonden Vriendenboek-tag over te nemen. Ga zeker haar originele post lezen via deze link, ‘t is plezant!
Als ik me een vriendenboek voor de geest haal, denk ik aan mijn roze vriendenboek met lezende beren op de kaft, uit mijn lagere schooltijd. Prachtig vond ik die! ‘Plak ik daar nu een foto in of niet?’, en ‘wat kies ik als lievelingseten’, waren toch wel belangrijke vragen om over na te denken als 11-jarige.
Het geweldige vriendenboek voor volwassenen
Julie haalde de mosterd echter in het meer eigentijdse ‘Geweldige vriendenboek voor volwassenen’. Met leuke vragen voor de iets oudere mens. Here we go!
Mijn naam: Séverine De Ryck
Mijn blog: www.SVRine.be
Ik ben geboren op: 20 januari 1986 (happy birthday to me!)
Zo oud ben ik nu: 35 jaar
Maar zo oud voel ik me: 30 jaar
Dit wil(de) ik later worden: Kinesiste, want masseren vond ik leuk als kleine uk. Toen ik doorhad dat je veel wetenschappen kreeg in deze studie, en het ook fysiek een zwaar beroep is, was mijn goesting over. Hits herkennen en promoten bij een platenfirma leek me ook wel wat, en na mijn stage bij SBS Belgium was er zelfs een periode dat ik ‘Line extension manager’ wilde worden.
Gelukkig/helaas doe ik nu dit: Crew Recruiter en Crew Planner bij een Belgische firma waar ik nog steeds trots op ben. Een job met veel variatie, (en ook wel frustratie, haha). Copywriter in bijberoep. Volgde net een medische basisopleiding (die interesse is er dus nog steeds). Blij met het Dertigers-besef dat je steeds kan bijleren en veranderen van richting, als je je ergens niet meer op je plaats voelt.
Dit kan ik heel erg goed: nutteloze weetjes onthouden, details opmerken, mensen verbinden en linken leggen, recepten naar mij hand zetten als ik de helft van de ingrediënten niet in huis heb
Hier ben ik waardeloos in: opruimen, beslissen waar een rondslingerend voorwerp naartoe moet. Mijn ware gevoelens verbergen ook als dat diplomatisch beter zou zijn.
Ik heb er spijt van dat ik nooit: naar een cantus ben geweest. Ik kan niet garanderen dat ik het laveloos bier drinken leuk zou vinden, maar dan kon ik er tenminste mijn mening over geven. Dat ik nooit een dagje scouts of chiro uitprobeerde, is nog zo’n klein gemis in m’n leven.
Deze superkracht zou ik willen bezitten: ALLES weten. Als kind droomde ik van een computer waaraan je alle vragen kon stellen die er maar waren. Google bestaat intussen, er is baken-technologie om je spullen terug te vinden, maar dé database die me kan vertellen waar mijn zonnebril ook weer gebleven is, die moeten ze nog uitvinden.
Nutteloos talentje van mij: liedjesteksten meebrullen van liedjes die iedereen al lang vergeten is. Weten waar elke bus in het Waasland naartoe rijdt, ook al zat ik er zelf nooit op.
Zo ziet mijn ideale vrije dag eruit: Hier zeggen velen ‘wakker worden zonder wekker’, maar sinds corona-thuiswerk zet ik eigenlijk geen wekker meer. #heerlijktoch Nog wat blijven soezen in bed tot ik écht klaar ben om de dag te beginnen. Pancakes, croissants van Aux Merveilleux of een brunch als ontbijt. Een stad bezoeken of een wandeling maken, ter plaatse lekker eten vinden, en extra mensen tegenkomen om een babbeltje mee te slaan.
Deze historische gebeurtenis had ik live willen meemaken: Vermits er bij elke échte historische gebeurtenis ook een grote portie drama mee gepaard gaat, kies ik voor lokale gebeurtenissen. Meemaken dat de N16 een zanderige weg was waarop je kon fietsen, zoals mijn papa vroeger deed. Ook de dichtgevroren Schelde zien waar mensen over wandelden in 1947, zou ik fantastisch vinden.
Dit is het beste dat me ooit is overkomen: Op Erasmus gaan in Salamanca in Spanje. Vanaf dag één voelde ik me er helemaal thuis, en had ik het gevoel dat ik alles op een rijtje had. Ook leerde ik daar wat ‘beste vrienden’ betekenen. Belgen die ik daarna ook mee naar huis nam, yes!
Deze acteur/actrice mag mijn rol spelen in mijn eigen verfilmde biografie: Evelien Bosmans. Als we internationaal gaan filmen, Blake Lively.
Mijn levensmotto: Geniet van het leven, want het duurt ook maar even!
Neem deze tag gerust over op je eigen blog! Laat een link achter in de comments, dan kom ik graag meelezen!
Liefs,
SVRine
x x x
Tof dat je de tag hebt overgenomen! Dienstregelingen van bussen en treinen onthouden is ook altijd een van mijn specialiteiten geweest, die helaas wat in onbruik is geraakt door de komst van de smartphone. En die dichtgevroren Schelde, die had ik ook wel van dichtbij willen zien!
Er is jammer genoeg veel in onbruik geraakt door de smartphone 🙂 Bij Salamanca wilde ik eigenlijk nog zeggen dat het in de tijd was zonder Facebook en social media, wat het nog magischer maakte. Na 1 Skype-gesprek met mijn ouders en de opmerking dat mijn bed nogal rommelig lag, hebben we nooit nog aan video-calling gedaan!
Jij wist toen al dat je later je dosis video-calling nog wel zou krijgen 😉 Gelukkig kan je intussen je achtergrond blurren: opruimen is zelfs niet meer nodig, haha!
Haha, da’s waar! Het tropisch strand met palmbomen is mijn favoriete achtergrond… Hopelijk zien we dat ooit nog eens terug in levende lijve! 🙂
Leuk te lezen deze #vriendenboek Ik heb hem via Evi op mijn blog ook laten verschijnen 🙂 Dus de tag gaat goed de ronde.
Tof dat je hem ook gebruikt hebt, ik kom ook bij jou lezen 🙂 Die stokjes zijn echt tof om eens in je geheugen te gaan graven