I’m late to the party, ik weet het. Maar toen iedereen zo’n vijf jaar geleden de boeken van ‘De zeven zussen‘ begon te lezen, weigerde ik mee te gaan in de hype. Zes geadopteerde zussen die over de hele wereld op zoek gaan naar hun roots na de dood van hun vader, is dat niet wat bij de haren getrokken? Ik had net een teleurstellend verhaal gelezen van Santa Montefiore en scheerde even alle dikke boeken met een dromerige kaft over dezelfde kam. Intussen heb ik mijn mening helemaal herzien.

Even weg van de wereld

Toen de zomervakantie van 2023 er aan kwam, snakte ik heel erg naar een goeie portie fictie om me in onder te dompelen. Compleet weg zijn van de wereld omdat je zo wordt opgeslokt in een verhaal, ik vind dat een heerlijk gevoel. We hadden tijd, dus het mocht een dik boek zijn! Enter ‘De Zeven Zussen‘, het eerste boek van een reeks van (uiteindelijk) acht. Ik kocht de eerste twee boeken op Bol.com en stak er één in mijn valies. Pas nadat ik al drie vierde ver was, had ik door dat ik niet het eerste boek aan het lezen was, maar per ongeluk het tweede had meegenomen. Zeker de eerste verhalen spelen zich ongeveer gelijktijdig af, waardoor het niet zó veel uitmaakt in welke volgorde je ze leest. Ik kan beamen dat Lucinda gelijk had toen ze dit zei in interviews!

Tsjoeke tsjoeke tuut

Dus ja, ik snap de hype. Die boeken lezen als een trein! Ook al hadden ze 50 pagina’s dunner kunnen zijn, en is de opbouw van de verhalen steeds dezelfde. De zoektocht van één van de zussen vandaag, doorspekt met een historisch verhaal van meer dan 100 jaar geleden, steeds met een interessante en half-waargebeurde geschiedenis erbij. Zo leren we iets bij over de zeilwereld, Zweedse componisten, Rio de Janeiro en zijn Christus-beeld (nu staat Brazilië nog hoger op mijn bucketlist, awtsj), concubines in het oude Engeland, de Schotse hooglanden en wat me het meest zal bijblijven: de Aboriginal-cultuur. (in ‘Parel’) De historische figuren blijken allemaal echt bestaan te hebben, zo cool. (check Wikipedia) Door ‘Maan’ ben ik gaan opzoeken hoe een Schotse wilde kat er eigenlijk uitziet, en wist je dat de Zeven Zussen eigenlijk een groep van zeven sterren zijn, ook wel de Pleiaden genoemd? Die boeken zijn een huzarenstukje geweest om te maken, chapeau!

Zijn er ook puntjes van kritiek? Zeker!

Ergens op het wereldwijde web las ik dat iemand zich er aan stoorde dat de zussen, die ‘toevallig’ allemaal single zijn, blijven plakken aan de eerste de beste man (of partner) die ze tegen het lijf lopen. Het klopt helemaal en toch had ik er zelf nog niet bij stil gestaan. Ik moest luidop lachen toen ik dat las! Waar ik me zelf aan stoor is het feit dat áls ze dan nog eens een ontmoeting inplannen met elkaar of met ‘Ma’, de dame die hen heeft opgevoed, dat het allemaal zo ‘snel snel’ moet gaan dat het je een ongemakkelijk gevoel geeft. Een belangrijker feestje hier, een ‘ik moet mijn vlucht halen’ daar. Boek je vlucht dan 24 uur later, jij rijkeluiskind met geen enkele verplichting om dringend ergens anders te zijn dan bij je familie.

Momenteel ben ik bezig in ‘Maan’, het vijfde deel, en kijk al uit naar wat er nog komt. Lucinda Riley is intussen jammer genoeg veel te vroeg overleden aan kanker, en haar zoon heeft het laatste boek geschreven. Naar het schijnt wordt het een zeer speciaal einde, dus ik kijk er naar uit!

Heb jij al een boek van de Zeven Zussen gelezen? Laat het me weten in de comments!

Liefs,

SVRine

x x x